Beroepsgeheim vervalt bij genitale verminking
Artsen voortaan verplicht vrouwenbesnijdenis te registreren
Door een nieuwe wet moeten Belgische artsen voortaan vrouwenbesnijdenissen registreren. Ook het medische beroepsgeheim wordt doorbroken.
BRUSSEL Vrouwenbesnijdenis is strafbaar in België, maar toch komt het misdrijf steeds meer voor. Vandaag zijn er in ons land naar schatting 17.273 vrouwen besneden en lopen 8.644 meisjes het risico om de ingreep te ondergaan. Dat blijkt uit recente cijfers van het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen (IGVM). Die genitaal verminkte vrouwen blijven vaak onder de radar en het probleem wordt meestal pas opgemerkt bij de dokter of bij een bevalling in het ziekenhuis.
De wet die gisteren in de Kamer werd goedgekeurd, wil de onwetendheid tegengaan en verplicht artsen om genitale verminking in het medisch dossier te noteren. Daarnaast moeten hulpverleners zich ook niet meer houden aan hun beroepsgeheim als ze een genitale verminking vaststellen. Al geldt er geen spreekplicht, het beroepsgeheim blijft dus overeind voor zij die dat wensen.
Droom die uitkomt
Als het wel gemeld wordt, kan een strafonderzoek worden geopend en kunnen er maatregelen genomen worden om het (potentiële) slachtoffer te beschermen. Momenteel bestaat er nog veel onwetendheid over vrouwenbesnijdenis. ‘Het gebeurt zelfs dat vrouwen vragen om na hun bevalling opnieuw te worden dichtgenaaid. Het moet voor iedereen duidelijk zijn dat dergelijke handelingen nooit getolereerd mogen worden’, zegt Els Van Hoof (CD&V), die het wetsvoorstel indiende.
‘Het gebeurt zelfs dat vrouwen vragen om na hun bevalling opnieuw te worden dichtgenaaid’ ELS VAN HOOFKamerlid CD&V
Een verplichte registratie brengt het misdrijf meer in de aandacht, maar in principe is het dan natuurlijk te laat. Toch is de goedkeuring van het wetsvoorstel volgens Khadidiathou Diallo, oprichtster van de Groep voor de Afschaffing van vrouwelijke genitale verminking (Gams), een droom die uitkomt. Want besneden moeders leiden vaak tot besneden dochters, weet Gams, dat al sinds 1996 in kaart probeert te brengen welke meisjes een besnijdenis riskeren en die ingreep door bemiddeling ook probeert te voorkomen.
‘We krijgen meestal meldingen van zorgverleners waarna we langsgaan bij gezinnen. Zo was er een gezin met een Egyptische vader die vond dat zijn dochter besneden moest worden. Twee begeleiders met Egyptische roots hebben hem kunnen overhalen dat zoiets slecht is voor haar en bovendien strafbaar’, zegt coördinator Katrien De Koster.
Ons land is niet het eerste dat wettelijk optreedt tegen vrouwenbesnijdenissen. Nederland en Frankrijk hebben al een centraal registratiesysteem.