Vandaag stond mijn resolutie opnieuw op de agenda van de Kamercommissie Buitenlandse Zaken. Deze resolutie roept de regering op om een groeipad uit te tekenen om in de toekomst de 0,7%-norm voor ontwikkelingssamenwerking te halen Door politieke spelletjes van de oppositie is deze resolutie helaas niet kunnen gestemd worden. Het is ongezien dat de socialisten het zo hoog spelen en gaan lopen om de stemming op het laatste nippertje te verhinderen. Commissievoorzitter Van der Maelen (Sp.a) misbruikte hier duidelijk zijn rol. De kans is klein dat de resolutie nog deze legislatuur wordt goedgekeurd.
Ik ijverde sinds 2017 voor de goedkeuring van de resolutie. “Het bestrijden van armoede moet voor ons land zowel in binnen- als buitenland een absolute topprioriteit zijn, zeker als relatief welvarend en stabiel land binnen de Europese Unie. Eén van de meest duurzame manieren om deze armoede de wereld uit te helpen is via ontwikkelingssamenwerking. Als België hinken we echter achterop. Laat ons van die houding afstappen en onze inspanningen op gebied van ontwikkelingssamenwerking de volgende jaren opdrijven.
De internationale ‘0,7-norm’ kan beschouwd worden als de heilige graal voor iedereen die met ontwikkelingssamenwerking bezig is. Landen wereldwijd streven er reeds sinds de jaren ’70 naar om 0,7% van hun Bruto Nationaal Inkomen (BNI) aan ontwikkelingssamenwerking te besteden. Enige minpunt: slechts 4 Europese landen voegen ook effectief de daad bij het woord. België zit sinds 2007 aan een gemiddelde bijdrage van 0,48%. In 2017 haalde ons land 0,45%, voor 2018 gaat het om 0,43% waardoor het dus verre van op koers ligt om de 0,7%-norm te halen. CD&V wil die trend nu een halt toeroepen en beroept zich daarvoor onder andere op het regeerakkoord. De resolutie wil een groeipad uittekenen om de 0,7-norm uiterlijk in 2030 te halen.
Hongersnood in Jemen, klimaatvluchtelingen, geweld in Oost-Congo: het lijkt me duidelijk dat we met enkele grootschalige humanitaire drama’s te maken hebben. Het is dan ook niet verantwoord om bij al dat leed nog verder te besparen en budgetten niet helemaal op te gebruiken. Je kan niet op Europees en internationaal niveau zeggen dat je afspraken zal nakomen om dan in de feiten de daad niet bij het woord te voegen. Kijk maar naar de SDG’s uit 2015 (sustainable development goals) en de Europese Consensus uit 2017 die de 0,7%-norm bevestigden.
Als tweede element stelt de resolutie dat alle voorziene ontwikkelingsbudgetten ook besteed moeten worden. Alle geplande uitgaven moeten ook worden gespendeerd. Wanneer uitgaven niet kunnen plaatsvinden door de moeilijke politieke context, moeten de vrijgekomen middelen worden geheroriënteerd. Het was positief dat dit bijvoorbeeld in Congo gebeurde begin 2018, daar werd 25 miljoen geheroriënteerd van de regering naar ngo’s.